Людзi iшлi на Дзяды,

Iх ня шмат, як заўжды.

Iшлi да тых, хто ня ўстане нiколi.

Яны моўчкi iшлi ,

Сваю памяць няслi,

Унукi тых, хто загiнуў за волю.

Буйны горад маўчыць,

Раптам сцiх, нiбы спiць,

Ён сумленне у тумане хавае,

За фiранкай стаiць,

З смутным жахам сачыць,

Вочы сорамна у глебу знiжае.

Людзi iшлi скрозь рады

Жандармскай бяды,

Што спалохаць сумленне хацела,

Тым жа шляхам скрозь строй,

Як калiсцi канвой,

Вёў бацькоў i дзядоў да растрэлаў.

Дзіма, гэта манументальна.
:super
і больш без каментароў...

настроение понравилось!

За смысл три 10-ки 

Мощнейщий заряд!

Я чуть не расплакалса