Сумнаю згадкаю
сталася ты.
Дзіўнай загадкаю
шэпчуцца кусты.

Квола і нехаця
звоняць ліствой...
Не, у гэтым шэпаце
голас ня твой.

Вяне, блукаючы,
восеньскі сум.
Жоўкне, сьціхаючы,
змучаны шум.

(с) Алесь Салавей, з 40-х гадоў,
з паэзіі беларускай эміграцыі

Восень. Прыгожая..

Дом хотелось бы убрать. Но в целом нра.

A.Luchenok, Вы лічыце?.. Можа быць. ...Мне дык падаецца, што дамы прыўносяць нейкую пікантнасць 

цягніце сюды, глядзець будзем :-))

 

очень красиво!