Miraslau Adamtchik
Ветразь
Не шмат добрай лірыкі засталося ў памяці ад школьнай праграмы. Больш блізкіх мне вершаў вучыў на памяць ужо ў студэнцкія сталыя гады. Але на моры захацелася зрабіць класічную ілюстрацыю да лермантаўскага «Белеет парус одинокий...», які аднойчы і назаўсёды вывучыў у школе. Але колькі не паляваў за белымі ветразямі, так і не атрымалася, то ветразь ня белы, то сонечны прамень не залаты, то на вадзе няма лазурку. Неяк раніцаю на досвітку ўбачыў блізкую карцінку, але, покуль прыладжваў камеру, драўляны караблік згарнуў белы ветразь і скіраваўся ў порт.