Ехаў Дзедка на кірмаш,
3 ім на возе — Баба. Конік з выгляду — дарма,
Ды цягнуў ён слаба:
Меў не болей двух гадоў,
Як суседзі кажуць. Баба ж тая — сем пудоў
Сама меней важыць. Пад узгорак або ў гразь —
Конь насілу возьме. . Стала Баба памагаць...
Седзячы на возе. Што ж, каню другі гадок,
Дык яна — за білы Ды нагамі ў перадок
Пхне, як мае сілы.
— Кінь, дурная, бо зганю! — Дзед тут Бабе кажа. —
Ты паможаш так каню, Як хваробе кашаль.
— Ах ты, ёлупень стары! —
Баба Дзеда лае. — Стой жа тут, хоць ты згары!
Мне бяда малая. Потым — гоп яна з калёс,
Села ля дарогі, А каня як чорт панёс, —
Дзе ўзяліся й ногі!
...