ВАРТА ЖЫЦЬ

Пазьмятала даўно кволай жоўтай далоняй
восень пену лістоўя з пажоўклых сьцяжын.
Адцьвілі верасы, ад’ірдзеліся клёны,
але ж трэба і сяньня
змагацца і жыць!

Кожны з нас яшчэ ж верыць у нешта сьвятое:
хто ў Хрыста,
хто у Край,
а хто – проста ў сябе,
і пад вейкамі смагі жыцьцёвай ня ўтоім
мы,
як нізка ні гнула б нам гора хрыбет.

Варта жыць!
Варта вечна чагось спадзявацца,
чуцца часткай айчыны, малой а жывой,
песьціць сьцерплыя пальцы адвечнаю працай,
разьвіваць слоў і чынаў бясконцы сувой
і тварыць...
Заўтра ж зь неба зарою крамянай
не зьляціць
і ня выцьвіце з нэтраў зямлі.
Наша заўтра народзіцца з нашага сяньня,
з усяго, што нас цешыць
і што нам баліць.

Калі ж мо й давядзецца няўсьцішныя сэрцы
йшчэ ці раз нам снапоўем злажыць на таку, –
не бяда!
Ўжо нікому наш сьлед не зацерці
на гасьцінцах зямных,
нашай сілы – ня скуць!

Хай цьвітуць верасы,
хай мядзяняцца клёны,
хай мяцеляцца зімы над беляй сьцяжын.
Нашу долю мы ймклівей за ветры здагонім,
а для гэтага варта
змагацца
і жыць!

Натальля Арсеньнева, 1943 год.

Давно ли снимали?

Яков Трембовольский, недзе год таму. Сьціплае каляднае жаданьне -- здымаць Яго ў наступным годзе ў Беларусі.

Aksana Biazrukaja,

хорошая работа.

СИЛЬНО...
да уж, есть о чем....

c днем рождения!