Лiда.
Ад старадаўняга народа-Дайнова,
Да сучаснай Беларусi новай.
Памятаюць Лiдскiя цаглiны
Першыя крокi нашай краiны.
Бачылi росквiт i заняпад,
Метал крыжакоў, ды грукат гармат,
Рыцараў справы
I шляхты забавы,
Балi каралёў,
Паляваннi князёў,
Соймы i рады,
Перамогi i здрады.
Бязлiтасны лёс
Дараваць так i ня здолеў
росквiту час
I востры твой нораў.
Сёння ня чутны тупат Пагонi
На адпачынку моцныя конi.
А зараз стамлённая
У лесе схаваная
Ад буйных шляхоў,
Ад вачэй уладароў,
На хвалях Немана старога
Лiда адпачывае, забытая богам…